Tempranillo jest najpopularniejszym i najczęściej uprawianym czerwonym szczepem winogron w Hiszpanii. Tempranillo ma grubą skórkę, jest esencjonalne, zdolne do wytwarzania długowiecznego i złożonego wina. Swoją nazwę zawdzięcza, w porównaniu do innych popularnych szczepów, szybkiemu dojrzewaniu. Temprano znaczy wczesny w języku hiszpańskim. Testy DNA pokazały że pewne odmiany Tempranillo były uprawiane we Włoszech, w regionie Basiliciata i Toscania, gdzie występowało pod nazwą Malvasia Nera. W istocie Tempranillo ma wiele synonimów i można odnieść wrażenie, że każdy region w Hiszpanii, który uprawia ten szczep, nadał mu swoją nazwę. Do najpopularniejszych należy: Ull de Llebre, Cencibel, Tinto Fino, Tinta del Pais. Sam szczep nie charakteryzuje się szczególnie wyrazistym aromatem. Niektórzy wyczuwają truskawę, inni, przyprawy, skórę czy liście tytoniu. Najważniejszym pozostaje sposób uprawy i techniki użyte przy produkcji wina. Jednym z najważniejszych regionów pozostaje Rioja. Tutaj Tempranillo występuje w kupażu z Garnacha, Mazuelo, Garciano i Viura. Kolejnym bardzo ważnym regionem jest Ribera del Duero. Tutaj z kolei Tempranillo jest kupażowane z bardziej międzynarodowymi szczepami jak np. Cabernet Sauvignon. Tutaj warto wspomnieć o słynnej Vega Sicilia i jednym z nadrożnych i naj bardziej rozpoznawanych Hiszpańskich win, w których główną rolę odgrywa Tempranillo. Ile regionów, tyle styli Tempranillo. Począwszy od lżejszych i mocno owocowych, po przez wina bardziej wyraziste, dębowe, do win bardzo złożonych i długowiecznych. Te wina polecam miłośnikom aromatów beczkowych, suszonych egzotycznych owoców, palonej kawy, cygara, nut wędzonych, wanilii i tytoniu. Wina o średniej zawartości garbników oraz umiarkowanej kwasowości. Lżejsze przykłady Tempranillo doskonale pasują jako aperitif czy kieliszek czerwonego wina w gronie przyjaciół. Wina bardziej złożone proponuje spróbować do dań z dzikiego ptactwa i drobiu, z dodatkiem suszonych i świeżych owoców, wędzonych serów, czy potraw z dziczyzny.
