Czerwony szczep winogron, wywodzący się z południowej Sycylii we Włoszech, zwany tam Calabrese, co sugeruje pochodzenie z regionu Kalabria. Sama upraw win na Sycylii sięga daleko wstecz. Pierwszymi winiarzami byli zapewne Grecy, którzy przybyli tam koło VIII wieku p.n.e. Stamtąd wino było dostarczane do Włoch. W czasach średniowiecznych Sycylii słynęła z produkcji i eksportu nie tylko zboża ale w dużej mierze wina. W XIV wieku Sycylia, a w szczególności miasto Messina, była ważnym ośrodkiem handlu. Przez Messinę przechodził handel winem, które było importowane z Kalambrii i wysyłane na północ Włoch.  Prawdopodobnie w tamtym okresie na wyspę  trafił szczep Nero d’Avola. Najważniejszym ośrodkiem handlu w tamtym okresie było Palermo. Ówcześnie jedno z największych miast europejskich. Aby sprostać wymaganiom, nie tylko produkowano wino ale również je importowano. Przyczyniło się to do rozwoju winiarstwa na całej wyspie. Szczep jest ceniony przez winiarzy za wyrazistość, ciemny głęboki kolor, żywe wiśniowe aromaty, które wprowadza do kupażu. Jako pojedynczy szczep doskonale czuje się w dębie. Nero d’Avola potrzebuje ciepłego klimatu i dobrej bogatej ziemi. Jedne z najlepszych win pochodzą z winnic usytuowanych na wulkanicznej ziemi i na zboczach wulkanu. Obecnie można spotkać wiele win z Sycylii  ze szczepu Nero d’Avola. Warto spróbować win , które pochodzą z winnic położonych u stóp Etny. Nierzadko są to wina mocne i dojrzałe, ale również wyważone, średniej zawartości tanin, zamaskowanej kwasowości, lekko dymne i mineralne. Nero d’Avola doskonale pasuje do lżejszych ale aromatycznych potraw, dobrze współgra z ziołowymi i owocowymi dodatkami, jest także miłym kompanem na długie jesienne wieczory.